Yüksek Doz Yalnızlıktan Ölebilirim

Her şeyden sıkıldığım ne yapacağımı bilemediğim depresyon stayla takıldığım bir döneme daha merhaba. İçim sıkılıyor dışım da sıkılıyor her hücrem sıkılıyor. Bir kere dünyaya küfür olsun diye doğmuş bir baş belam var. Kendileri kardeş olmayan bir kardeş. Sabahtan akşama kadar evde uçuşan tekmeler terlikler hakaretler... Geçen bir ilk olarak güzelce birbirimize sarılmıştık ki annem bu ilginç anı hemen fotoğraflandırmış. Neyse kavga da etmesem ölürdüm bir şey yapmamaktan. Okullar açılsın diyorum. En azından bir kaç insan yüzü görüyordum. Ev kızı gibi hissediyorum artık kendimi. Birazdan bulaşıklara falan girişecek moddayım. Duvarlar bana bakıyor ben duvarlara. Tavanlar üzüyor artık beni. İyi geceler diyebildiğim tek şey o. O da cevap vermiyor. Fazla doz yalnızlıktan ölebilirim. Hapşurunca bile çok yaşa diyenim yok. Oy başıma gelenler....